همه انسان‌های روی زمین با گریه به‌دنیا می‌آیند۰ درحالی‌که جنین درون رحم مادر در فضایی آرام قرار دارد با ورود به دنیای خارج از رحم با هجمه ای از محرک‌های نور و صدا روبه‌رو می‌گردد که برایش چندان خوشایند نیستند. به‌عبارت دیگر روبه‌رو شدن با استرس و درد از همان ثانیه‌های آغازین تولد شروع می‌شود. این چالش ها در سراسر سفر زندگی ادامه می‌یابد. تلاش برای برآورده کردن نیازهای بقا مانند غذا و آب و امنیت و دست‌وپنجه‌نرم‌کردن با بیماری‌ها که گاه بسیار طاقت فرسا هستند و بلاخره پیری که تا آخر عمر ادامه دارد، چالش‌هایی است که همه‌ی ما در زندگی با آن‌ها روبه‌رو هستیم.
ما انسان‌ها به‌واسطه‌ی ویژگی نوپدید آگاهی در طول زندگی علاوه بر درد، رنج فراوانی را تجربه می‌کنیم. زیرا خود را می‌بینیم که درد می‌کشیم و با ذهن خود این درد را تفسیر می‌کنیم؛ که مثلا من گرفتار این فقدان یا بیماری شدم چون آدم بدی بودم و البته گاهی اوقات سوالمان این می شود که چرا من باید گرفتار این بلا شوم. به دنبال چنین تفسیرهایی گرفتار رنجی می شویم که گاه بیشتر از درد اولیه است.
هدف همه ادیان و فلاسفه از هزاران سال پیش تاکنون کمک به انسان برای کاهش رنج بوده چرا که در طول زندگی روبه‌رو شدن با درد، اجتناب ناپذیر است؛ اما می شود رنج آن را کاست و حتی با تغییر معنای آن درد در جهت زندگی بهتر و با رضایتمندی بیشتر حرکت نمود .
سوالی که از هزاران سال پیش در میان انسان‌ها مطرح بوده، این است که چگونه می‌شود رنج بیماری و پیری و مرگ را کاست .