امروزنامه حرکت در جهت صمیمیت

بعضی وقتها نمی توانی به کسانی که دوستشان داری مهر و عشقت را نشان دهی.اما می توانی از این مانع با آنها صحبت کنی
می توانی بگویی که نمی دانم چه مهاری در من وجود دارد که نمی توانم کلمات مهربانانه نثارتان کنم.
این خود افشاگری که قطعا در پس آن و قبل از آن یک آگاهی وجود دارد خیلی گره گشا خواهد بود.
مثلا من امروز به دو خواهرم که برای مهمانی به خانه ام آمده بودند گفتم که تازگی ها به این عدم ابراز مهرم نسبت به آنها آگاه شده ام.
خواهرم هم به من گفت که چقدر بی مهری و عدم صمیمت من برایش آزار دهنده است.
اینکه خیلی وقتها نیاز دارد سرزده به خانه ی من بیاید و با من درددل کند.
من امروز اعتراف بزرگی کردم و این خود نشان از صمیمیتی داشت.
تا احساس امنیت نداشته باشی نمی توانی اعترافی بکنی.
این اعتراف برایم بسیار ارزشمند بود، انگار گشایشی در قلبم ایجاد شد.
به خواهرانم گفتم که به این عدم صمیمیتم با آنها آگاه شده ام و قصد دارم به سمت صمیمیت بیشتر حرکت کنم.
همین طور که حرف می زدیم ناگهان یادم آمد که پدرم هم همین طور بود، صمیمیت گریز و بی مهارت در بیان کلمات خوش به خواهر و برادر ها و همچنین به ما که بچه هایش بودیم.
انگار من خیلی با پدرم همانند سازی کرده ام.
البته بر اساس رویکرد واقعیت درمانی چرایی رفتار مهم نیست مهم این است که تو به رفتار ناکارآمدت آگاه شوی و بعد مسئولیت آن را بر عهده گرفته و در جهت تغییرش حرکت کنی.
من امروز در جلو جمع یعنی در مقابل دو خواهرم و دخترم به خودم قول دادم که در جهت صمیمیت بیشتر با آنها حرکت کنم.
البته که تغییر این نقش برای زهرایی که به دلایلی ناخودآگاه این گونه بودن را انتخاب کرده سخت خواهد بود.
اما چاره ای نیست اگر زندگی بهتری را می خواهم باید زحمت و رنج تغییر را با آغوش باز بپذیرم.
من تصمیم گرفتم از روش اجرای ساختگی نقش استفاده کنم. یک ضرب المثل خارجی می گوید اول به طور ساختگی انجام اش بده تا واقعا ساخته شود.
اینکه آدم صمیمی چطور رفتاری دارد؟
چطور ابراز علاقه می کند؟
بعد از مدتی که آگاهانه این گونه بودن را بازی کردی در مغزت واقعا مسیرهای این گونه بودن ساخته می شود یعنی همان چیزی که ما عادت می نامیم و بعد از تبدیل شدن به عادت به طور غیر ارادی این گونه عمل خواهی کرد.